Textielmuseum Tilburg, tentoonstelling Turkish red & more en nog veel meer wollige zaken.

Gebreidesjaals was in het Textielmuseum in Tilburg. Dit mooie museum was vanouds een wollen dekenfabriek. In Nederland kent iedereen de Aabe dekens en gebreidesjaals was zelf ook, ruim 50 jaar geleden in deze fabriek op bezoek geweest, waar ze toen voor het eerst in haar leven, als onwetend op dat gebied, en Amsterdams stadskindzijnde de schapenvellen zag liggen. Ongewassen, vettig en met enorme hoeveelheid, wat grote indruk maakte. Ook heeft ze toendertijd de oude fabriek in volle actie gezien en vond dat erg fascinerend.

Gebreidesjaals denkt bij het horen van de Tilburgse wolfabriek altijd meteen aan deze kaartjes sokkenstopwol terug, waaruit zij na  de rondleiding met de schoolklas, mocht graaien in een mand en deze meenam voor haar moeder. ( heel praktisch ingesteld gezien van gebreidesjaals, want moeder stopte nog sokken destijds)

Max Liebermann.  1847-1933.

 De fabriek is later failliet gegaan of gewoon gesloten, maar gelukkig werd het een museum , die alles laat zien over de prachtige geschiedenis van weefgetouwen en dit Textielmuseum in Tilburg heeft het ook allerlei opgeslagen oude wetenswaardigheden en technieken voor het nageslacht bewaard.

http://weblog.textielmuseum.nl/?p=2030

www.textielmuseum.nl

Textielmuseum Tilburg.

De oude fabriek, maar deze gaat nu over in een prachtig glazen aangebouwde museum pand.

Deze fabriek mocht zich Hofleverancier noemen en we weten inmiddels dat onze toekomstige Koning Willem Alexander daar geen verandering in gaat brengen.

Dacht men werkelijk destijds dat je er geen Rheuma van kreeg ? w.s. wel.

Gebreidesjaals wordt hier hebberig van....

net als bij orgels , hadden de weefmachines talloze patroon printkaarten.

Bij een oude weefgetouw is een moderne  monitor aangekoppeld, waarop je een filmpje kan bekijken van de oude tijden van weleer.

Een hele moderne verftechniek machine.

                      Prachtige damasten tafelkleden en theedoeken worden nu computerbestuurd
                                                  gemaakt. Te koop in de museum winkel.

                   

http://nl.wikipedia.org/wiki/Chris_Lebeau
                                           Een beroemde vroegere,damast onwerper is Chris Lebeau.

                                                 Garenlaboratorium waar ook een ontwikkeling is te zien in
                                                                       gerecyclede garens.

In de Turkish red & more kunnen we naast de talloze attributen van weleer ook een interessant filmpje bekijken waarin kunstenaars van nu vertellen hoe ze hevig onder de indruk waren van de oude geschiedenis en technieken die dit museum in hun archief hebben bewaard. Vanuit de hele wereld komen ze dit bestuderen en gebruiken dit weer in hun modernere werkstukken, kunst.

Een kunstenares vertelde dat ze erg onder de indruk was van de ruwe pluizige Aabe dekens en in haar kunst dat weer terugbracht met  het pluizige effect van de katoenbol, en de oorspronkelijke uitstraling van de wol van de dekens.

Meekrap is het hoofdbestand deel van de rode kleur. Ook werd runderbloed verwerkt.
          Fam Driessen ( 1958) is een van de oprichters.  Turkish red is heel lastig na te maken. Destijds werd er veel bedrijfsspionage toegepast. Vanuit het Oosten kwam deze techniek naar Europa en men had er alles voor over om deze prachtige kleuren met meekrap en runderbloed  na te kunnen maken.

                                       felle kleuren zijn nu ook nog geliefd.

http://weblog.textielmuseum.nl/?p=2030

De verschillende stalen geverfde rode kleuren in de tentoonstelling Turkish red &more

                                                            De voorstadia van deze prachtige gebreide jurk.

Art deco, Art nouveau stijlen, op boeken en wandkleden en overal  werden deze ontwerpen voor gebruikt.
                                    Koninklijk tafellinnen en damast. Men hield heel veel van sjiek tafellinnen.
                            Een verplichte aanschaf voor een huwelijksuitzet van de gegoede burgers.

                     Gedichtenboek  van Jacques Perk met een mooie Art nouveau stijl.

                                                            Frivolote. Zwart kant.......

Oude technieken bewaard in de boeken en weer gebruikt door moderne  kunstenaars.

                                          Het was hard werken vroeger voor de Tilburgse arbeiders,
                                              onder moeilijke omstandigheden in deze fabrieken.

                                                               Staalboeken van oude herkomst.

           In de moderne museumwinkel kun je mooie ( dure) spullen kopen, maar helaas geen breiwol.
                                                 Dit al jaren tot grote verbazing van gebreidesjaals.

                             Dan maar een lekker Tilburgs gebakje genomen met een cappucinno.